شروع 18 ماهگی جان جانان
دوست داشتن یک نفر، مثل نقل مکان به یه خونه ست... اولش عاشق همه چیزهایی میشی که برات تازگی دارن. هر روز صبح از اینکه میبینی این همه چیز بهت تعلق داره حیرانی. بعد به مرور زمان، دیوارها فرسوده میشن و میفهمی که عشقت به اون خونه به خاطر کمالش نیست! بلکه به خاطر عیب و نقص هاشه. تمام سوراخ سُنبه هاش رو یاد میگیری. یاد میگیری چطور کار کنی وقتی هوا سرده، کلید توی قفل گیر نکنه. یا درِ کمد رو چطور باز کنی که جیر جیر نکنه. اینا رازهای کوچکی هستن که خونه رو مالِ آدم میکنن... دلبرکم...پسرکم... 18ماهگیت به همان زیباییِ حس هایِ قشنگی باد که با تو تجربه کردم؛ همانقدر تر و تازه، همانقدر نرم و نازک، همانقدر پُر از ش...