پست پایانی یکسالگی

پسر عزیزم امروز شما وارد دو سالگی و 13 ماهگی میشی.در واقع امروز ساعت 13:30 ظهر یک سالگیت تموم میشه.

با اردیبهشت آمدی تا به همه ثابت کنی از میانه بهار عید میشود...

من با تو تــازه دارم بزرگ میشم

با تو معنا و فلسفه زندگی رو میفهمم

با تو دارم به مسیر تکامل انسان پی میبرم

با شروع نفسهایت

با گریه های شبانه ات

با سعی ات برای سیر شدن

با تلاشت برای گرفتن، برای غلت زدن، برای خندیدن از ته دل، برای غذاخوردن، برای نشستن، برای ایستادن، برای حرف زدن، برای دندان درآوردن، برای راه رفتن، برای صدازدن، برای بیان خواسته هایت مثل آب خواستن و....

با شیرین بازیهای ناتمامت

با یادگیری های هر روز و هر روز بیشتر و بیشترت

و...

عاشقانه این حس رو دوست دارم و از خدای مهربون هزاران بار ممنونم برای داشتنت.

این روزها بیش از پیش به لحظه لحظه های بودنت خیره

می شوم و برای همیشه با سال اول زندگی ات وداع میکنم.

حیف است این لحظات به سادگی و بی توجهی بگذرد.

حیف است لذت و شیرینی هفته هفته های

بزرگ شدنت را حس نکرده به گذشته بسپارم.

هفته هایی که میگذرند و بازگشتی ندارند.

دیگر هیچگاه 1 سالگی ات را حس نمیکنم.

نوزادی ات را دیگر نمی بینم.

حال فقط فرصت این را دارم که 1 سالگی ات به بعد را

لمس کنم .در این مدت سعی کردم آنطور که می بایست 

در کنارت باشم و باز هم تلاشم را می کنم...